пятница, 3 июля 2015 г.

Սերը անտո՜ւն

* * *
Բա՛ց արա, դո՛ւռդ են թակում,
Եվ ի՞նչու ես այդքան չա՜ր,
… Ինչ-որ մեկը լա՜ց  է լինում
Վաղուց փակված դռան տակ:

Գուցե՜ նա էլ քեզ նման
Նեղացել է աշխարհից,
Տե՜ղ է փնտրում գիշերվա
Մագիլների սարսափից:

Այո՜, այո՜, լեզու չունի՜,
Ո՛չ տոհմ ունի,  ո՛չ էլ ցեղ,
Մե՛կ պատիժ է, մեկ էլ պարգև,
Մե՛կ անդունդ է, մեկ վերե՜լք:

Լաց է լինում, գլուխ կոտրում-
Պատահական սխալի պես,
Բա՛ց արա, դո՜ւռդ է թակում,
Ի՞նչքան պետք է համաբերես:

Աչքերի մեջ ստվեր հույսի՜,              
Նամա՜կ դատարկ  հասցեով,
Արտասվում  է մեկուսի
Դուռդ թրջում արցունքով:

Այդպիսին է միշտ էլ եղել-
Սերը անտո՜ւն, խո՜ւլ ու կո՛ւյր…
Այսօր քեզ մոտ է եկել,
Վա՛ղն էլ ինձ մոտ կգա հյուր…

Բա՛ց արա, դո՛ւռդ են թակում,
… Ինչ-որ մեկն է լա՜ց  լինում:

Ս.Ումառ-Հարությունյան


Комментариев нет: