понедельник, 22 июня 2015 г.

Երբ աշխարհը խե՛լքն է գցում

* * *
Երբ աշխարհը խե՛լքն է գցում
Ու քո դռնով դուրս գալիս,
Նա քեզնի՛ց չի հեռանում
Նա փախչում է իրենից:

Դու մնում ես առանց աշխա՜րհ
Թախիծի խորթ ձեռքերում,
Եկեղեցու ներսի նման
Խորհրդավոր ու տխուր:

Օրե՛րդ ես հիշում անցած,
Ապրո՛ւմ ես հին օրերով
Ու վարգո՜ւմ են աչքիդ առաջ
Ինչ-որ ձիեր խելացնոր:

Անսա՜նձ, անթա՜մբ մի քիչ խելա՛ռ
Երամակն իր ոտքերով
Տրորում է սիրտդ հպարտ ու
Երազներդ բոլոր…

…Երբ ետ չի՛ գալիս աշխարհդ,
Ի՛նքդ ես թռչո՜ւմ նրա մոտ,
Դա՛ է վերջին ճանապարհդ
Եթերայի՜ն ու ցավոտ…




Комментариев нет: