понедельник, 6 апреля 2015 г.

Անցյալը...

* * *
Չեն արբում օղո՜ւց,
Նրբօղո՜ւց,
Գինո՜ւց,
Արբում են առանց ծամելու Օրը կուլ տալուց,
Ու Օրը կարծես իր մահկանացուն
Գտնում է քո՛ մեջ՝
Մնում քո՛ ներսում:

Դավում են քեզ - քո մեջ
Անցած Օրերը բոլոր
Չես դիմանո՜ւմ, բղավո՛ւմ ես
- Բա՛վ է, կանգնի՛ր,
Դադա՛ր տուր,
Մի՛ ավերիր անցյալիս պատնեշները  զորավոր,
Իմ անցյալում և Սրբեր կան
Եվ Հուդաներ մեղավոր:

Բայց թռչում է Օրը ետ
Հանց խելագար մի հեղեղ,
Արթնացնում է վաղուց քնած
Մտքիդ հետքերը նսեմ…
Օ՜րը…
Անքուն խղճիդ հետ…

Շատ ես թակում
Բոլոր դռներն անխնա,
Ու խնդրում ես, որ Օրը
Մի քիչ դանդաղ ընթանա:

Այդպես արբած կամ դավադիր քո հոգով,
Կուրծք ու ճակատ ծեծելով,
Հասկանում ես անպայման,
Որ անցյալը ենթակա չէ փոփոխման,
Որ անցյալ չե՛ն նկարում
Չե՛ն պատկերում ոչ մի կերպ…

…Բավական է վեր կենալ
Ու քեզ նայել հայելու մեջ…

Ս.Ումառ-Հարությունյան



Комментариев нет: