Երբ մենակ եմ լինում

* * *

Երբ մենակ եմ լինում

(Հաճախ է պատահում)

Քունս եմ խանգարում ու

Քեզնով Լուսաբաց

Անկեղծ զմայլվում:

Իսկ երբ իմ գիրկը դատարկ չի լինում

(Չասես դավաճան)

Ես քեզ մոռանում ու

Համարում եմ անցա՜ծ գնացա՜ծ

Մի ինչ որ օտա՜ր, օտար արարած, որ

Հեռանալով տանում է իր հետ

Իր կրակները,

Կուրծք-զոհասեղանին թողնելով բոցն ու

Մորթված մտքերը…

Դու լավագո՛ւյնն ես՝ տրտունջիս նման,

(Ծաղկած ծառերից մարդկանց չեն կախում,

Նորից եմ խնդրում, չասե՜ս դավաճան)

Կյանքի ու մահվան երևույթների մի նեղ արանքում -

Օրվա պես գեղեցիկ,

Եղանակի նման վատ,

Միշտ ժպտերես ու զվարթ,

Դու միշտ եղե՛լ ես,

Դու կա՛ս,

Կմնա՛ս,

Իմ բարի՜, բարի՜

Հնամյա Լուսաբաց…

Ս.Ումառ-Հարությունյան