16 +

* * *

Նորի’ց մեկ օր - քսանչորս ժամ,

Նորի’ց չկաս իմ կյանքում,

հոգիս կծկված մի անկյունում,

սիրո շղթան է կրծում:

Ինձ փակել ես սիրո խցում՝

մենարանում մեկուսի,

աչքիս առաջ պա’ր են պարում

կաթիլները արցունքի:

Մի թիթե’ռ է իմ աչքերում -

փարվել ծնկիս գագաթին,

գանգուրներն է թափահարում,

ցո՜ղ կաթեցնում հատակին:

Բաց ու խուփ են անում փոքրիկ,

նուրբ շուրթերդ, կարմի՜ր, մո՜ւգ,

ե՛րգ են երգում սիրո՜, կրքի՜…

ո՛չ խիղճ ունեն, ո՛չ էլ գութ:

Վանդակի մեջ Աչքս է բացվել,

պատանդ, բայց ո՛չ հնազանդ,

Կարկամել է ու շփոթվել,

Ու ողբում է անընդհատ:

Թիթեռնիկդ լա՛ց է լինում

Որ անհաս է ձեռքերիս,

… աչքս անձրևից է գժվում,     

իսկ մարմինս՝ կրակից:

Խճճվե՜լ եմ շղթաներում,

… մի խո՜ւլ գիշեր, դատա՜րկ էջ,

Ու դիմում եմ  Սիրո Աստծուն,

բարեխոսել ինձ քո մեջ:

Մենությունը դժբախտ բե՛ռ է,

Որ տանում եմ ուսերիս,

Կյանքի վարդը դրսից սև է,

Բայց դրախտ է աչքերիս…

Նայում եմ քեզ քո իսկ ներսից՝

մի ամբողջ աշխարհ աչքերիս առաջ,

չե՛մ կտրում աչքս քո բորբ մարմնից,

վախենո՜ւմ եմ հանկարծ չքանաս…

Ս.Ումառ