Ագռավը (բանաստեղծություն)

Պահարանի դռան ճռռացող ձայնն արթնացրեց:

Կիսաբաց դռան վրա մի հին սևազգեստ էր նստած,

պանիրը կտուցով բռնած:

Պանիրը խնամքով դրեց պահարանի գլխին:

- Առավոտ շուտ, անելու բան չունե՞ս, այ խառնակիչ:

- Ղա՜ռ, եկա ասելու, որ մենակությունը լավ է համբուրվում

և ուրիշ ոչինչ:

- Գեղեցիկ ես նայվում սևերի միջից, կրծքերդ էլ երևի երկրորդ համարի,

- Ղա՜ռ, արդեն չես խափի, փորձառու եմ մի քիչ

և ուրիշ ոչինչ:

- Չէ, ճիշտ եմ ասում, ինձ դուր ես գալիս, գեղեցիկ ես դու,

Ձուկ չեղած տեղը ագռավն էլ է ձուկ:

- Ղա՜ռ, սուտը գեղեցիկ է միշտ, իսկ դու փչացնում ես ճշտով:

Այո գեղեցիկն եմ, բայց քեզ ի՞նչ,

նայիր լվացքի պարանին

և ուրիշ ոչինչ:

Լվացքի պարանին մեկ ուրիշ ագռավ էր,

Ընտրել էր պահը խանդելու,

Բայց սև չէր, այլ սպիտակ ինչպես մահը,

Եվ ոչինչ չկար ասելու:

Ս.Ումառ